Główną oznaką braku charakteru jest nietrwałe usposobienie, czyli postępowanie pod wpływem chwilowego samopoczucia. Ktoś może nawet posiadać przejrzyste zasady życiowe, a być im wierny jedynie do pewnego stopnia (np. do momentu wystąpienia określonych problemów czy nieprzyjemności).
Oznaki człowieka bez charakteru to m.in. chwiejność zasad, niestałość w działaniu oraz podległość wobec uniesień chwili i napotykanych okoliczności. Historia ukazała nam wielu ludzi, których stać było na heroiczny wyczyn, pod wpływem określonych okoliczności, lecz kiedy powrócili do swej „szarej” rzeczywistości, to ich pomysłowość, entuzjazm, motywacja i zaangażowanie powracały do dawnego poziomu. Świadczy to o miałkości życiowej. Np. przychodzą mi tu na myśl żołnierze różnych narodowości podczas II Wojny Światowej (szczególnie wielu Rosjan czy Amerykanów). Potrafili w bohaterski sposób bronić ojczyzny, rzucając się na czołgi przeciwnika i łamiąc swój lęk przed śmiercią, a kiedy udawało się im przeżyć, to w wolnych chwilach „rzucali się w objęcia” rozwiązłości, kradzieży czy pijaństwa. Ich heroizm pochodził jedynie z tymczasowo rozbudzonych emocji. Podobne zachowania możemy dziś dostrzec na przykładzie wielu znanych ludzi (np. ze świata mediów i popkultury). Potrafią być przez chwilę bohaterami, organizując koncert charytatywny czy zakładając fundację. Jednak owoce ich codziennych decyzji to: przelotne małżeństwa, rozbite rodziny, uzależnienie od alkoholu, narkotyków czy pornografii itp. Tacy ludzie jeszcze nie wykształcili w sobie charakteru. Wolą inspirować się natchnieniami swego egoizmu. Dojrzałość życiowa, w szczególności emocjonalna, polega na podejmowaniu decyzji niezależnie od napięcia ze strony zmysłów i uczuć. Wola człowieka powinna nad nimi zapanować, dzięki mądrej współpracy z rozumem.
0 Comments
Leave a Reply. |
Michał RylskiCoach NMC, dr inż., Archiwa
November 2022
Kategorie |